Van Overleven naar Leven

Ik zag dat mijn oude reacties — koppigheid, angst, terugtrekken, overmatig geven of juist mezelf verbergen — mechanismen waren van het ego, overlevingspatronen die mij ooit beschermden, maar nu alleen nog in de weg stonden.

Wanneer ik mezelf identificeerde met deze patronen, ging ik geloven dat ik tekortschiet of dat ik de wereld moest controleren.

Door te leren observeren, voelde ik dat ik die identificatie los kon laten: het meisje dat impulsief of angstig reageerde, is niet mijn authentieke zelf; het zijn overlevingsmechanismen die ik kan erkennen, maar die mij niet definiëren.

Het proces was niet makkelijk.

De pijn was intens, soms bijna ondraaglijk, tranenvol en benauwend.

De leegte uit mijn kindertijd, het gevoel van verlaten zijn, kwam soms zo naar boven dat ik het niet kon verdragen.

Maar ik leerde dat het doorleven van die pijn juist de sleutel is tot bevrijding: het hoeft niet opgelost te worden door anderen, het hoeft niet weggehaald te worden, het mag gewoon gevoeld worden.

-Nina